¹2, 30.01.2003

DE LANGE MÄAZ

Fria hen t Leit s Vieh em Wintaohfang g’schlacht un uf s ganze Joa s Floajsch eigetoalt. T Schweineschunke hat ma eig’salze un em Kamie* g'roajchat. Va t Wintazeit hat ma s Floajsch einfriere g'lapt. So hat ohn Bawa oa t Sau g'schlacht, s Floajsch uf sechs Toal vatoalt un soagt zu seine Froa:

— Pass uf. Du däarfst jedes Toal net ohriere, bis sei Zeit net kommt. Des Toal esse mia jetz, des zum Weihnachte. Dea Schunke isch va de lange Mäaz, dea zum s Ostre feire, dea zu de Sohtzeit. En de Sohtzeit muß ma gut esse. Wie t Soht, so t Eant. Un zu de Eant brauch ma viel Kraft. Dea Schunke isch zu de Eantzeit.

Ohmohl isch dea Bawa weja seine Gschefte vatg'rite, un en deare Zeit isch en Bettla zu ihne en de Hof neigetarglt un soagt zu de Froa:

— Ich hep arick Hunga.

Dea Bettla woa en hoche Mann. T Froa hat ihn une anthee ohgeguckt un frougt:

— Du bist dochwol de lange Mäaz?

Ja wißt doch, t Bettla sin schlau. Dea hat gleich sich bemerkt, daß ma do betrige kann un vun dem en Nutze kriege. Antwat ea eilig:

— Ja, ja. Ich bin de lange Mäaz.

— Woat e bisl. Gleich hol ich dein Schunke vum Speichta.

De Bettla stopft de Schunke en sei Sack nei, nemt de Sack uf de Buckl un geht eilig vum Daref vat. Isch net so viel Zeit vagange, kommt de Mann houm. T Froa vazehlt ihm t Neiigkeite:

— Do woa de lange Mäaz g'komme. Ich hep ihm sein Schunke abgewe.

— Zu was hast so e Dumheit g'macht“?

— Du hast doch selwa g'soagt: „Dea Schunke isch va de lange Mäaz“.

— Ich hep umgedenkt. Ich hohl en ei un nem de Schunke weg. Gut daß de Gaul noch net ausg'sattlt isch.

Isch de Mann dem Bettla nohchg'rite. Awa dea hat s Geilsträppl g'heat un schnel de Sack em Schnee vagroawe. De Mann hat ihn eig'hohlt un frougt:

— Hast do net en Mann mim Sack uf em Buckl g'seh?

— Ja, dea isch en des Newewegl gange. Dea isch noch net weit vat.

Awa do muß ma zufuß geh. De Gaul bleibt em tiefe Schnee stecke. De Gaul kann ma em Busch ohbine.

Hat de Mann de Gaul ohgebune un em Wegl de Luft nochg'sprunge. Wie ra ziemlich weit vat woa, hat de Bettla de Sack raußgegroawe un isch uf em Gaul vatg'rite. Kommt de Mann houm, un t Froa frougt:

— Na, warum bist zufuß?

— Dea arme Mann woa mied: so en wite Weg de Schunke uf em Buckl schleppe. Ich hep ihm de Gaul gewe.

W. Hartwig

————

Kamie* - Schornstein